...καί λίγο από τέχνη ωφελεί

1. κάτι από Βίνσεντ βαν Γκογκ

Για περισσότερη τέχνη μπορείτε να περιηγηθείτε στην ηλελκτρονική διεύθυνση

Μια άποψη από τους στύλους του Ολυμπίου Διός με θέα την Ακρόπολη. Με εντυπωσιάζει το ιστορικό κέτρο της Αθήνας, μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για τη Θεσσαλονίκη!

Μια επιστολή που φιλοξενήθηκε στην "Ελευθεροτυπία", πριν αρκετό καιρό βέβαια, αλλά καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε...σε σχέση με την παραβατικότητα.

Αναμφισβήτητα σε ό,τι αφορά την πιο συγκλονιστική είδηση από τον Τύπο και την τηλεόραση μέσα στο 2006 πρέπει να είναι η εξαφάνιση του συνομήλικού μου και συνονόματού μου Αλέξανδρου από τη Βέροια και η ιστορία με τον βιασμό μιας μαθήτριας της Αμαρύνθου.Τα μαντάτα δυσάρεστα. Οι εμπλεκόμενοι, παιδιά της δικής μου ηλικίας, και τα σενάρια εφιαλτικά.Οι συναισθηματικές διαταραχές μέσα στην ελληνική οικογένεια μεγάλες, και μια μανία να ανακαλύψουν συμπτώματα παραβατικά στα παιδιά τους.Η νέα λέξη που πιπιλίζουν σαν καραμέλα οι μεγάλοι είναι η παραβατικότητα.Η νέα μόδα που κατασκευάζουν οι επιστήμονες για να φωτογραφίσουν ένα παιδί άτακτο, κακό, είναι η λεξοπαραβατική.Ξαφνικά, κρίνονται - απορρίπτονται παιδιά που μέχρι σήμερα ήταν λίγο πιο ζωηρά ή παιδιά από ξένες χώρες με άλλη κουλτούρα.Ολα αυτά συμπληρώνονται με εκφράσεις υποτιμητικές και με πολύ πολύ μυστήριο. Σε ερώτηση που θα θέσουμε εμείς οι μικρότεροι: Γιατί τόση υστερία έτσι ξαφνικά; Τόση ευαισθησία; Σπεύδουν να μας απαντήσουν ότι το κάνουν από ενδιαφέρον ουσιαστικό και αγάπη.Ας μην τρελαθούμε, αγαπητοί μου γονείς, ανεκπαίδευτοι κατά τα άλλα. Από εσάς ξεκινά το πρόβλημα.Ναι, σε σας μιλάω. Δεν γεννιέται κανείς έτσι ξαφνικά παραβάτης, ούτε μας χτύπησε ίωση παραβατικότητας από τη μια στιγμή στην άλλη.Εσείς μας την εισάγετε μαζί με τα επώνυμα ρούχα - τα ακριβά αυτοκίνητα - τα σπίτια με τις πισίνες. Μέσα από την τηλεόραση - τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που μας επιβραβεύουν με μπόνους, με έναν όρο, να σκοτώσουμε όλο και πιο πολλούς. Τέλος, μέσα από την αλλοδαπή ανεκπαίδευτη προβληματική baby sitter.Θα σας θέσω κάποιες ερωτήσεις και αν έχετε θάρρος απαντήστε μας.Πείτε μου, αν έχετε Θεό, πότε καθήσαμε στον καναπέ με παρατεταμένη αγκαλιά και χωρίς την πίεση του χρόνου του στρες σαν οικογένεια να μιλήσουμε για τους προβληματισμούς μας;Να μιλήσουμε για ανθρώπους του πνεύματος και για την πρόοδο της επιστήμης;Να τρέξουμε στη φύση;Αφήστε, εγώ θα σας πω, γιατί από τρελό και από παιδί μόνο ακούς την αλήθεια.Ποτέ. Με ακούτε. Ποτέ. Κάποτε όμως γινότανε. Τότε που υπήρχε το απόλυτο μέτρο σύγκρισης. Κάποτε, που συμβιβαζόσαστε με τη φτώχεια, αλλά ήσαστε ευτυχισμένοι γιατί ήσαστε τίμιοι. Αξιοπρεπείς. Δεν απορρίπτατε αξίες καθημερινές και η ζωή σας είχε χρώμα, γράφατε ποιήματα, διηγήματα την ώρα της δουλειάς.Χωρίς να έχετε τίποτα, τα είχατε όλα.Σήμερα παραβιάσατε τη συνείδηση, παύσατε μέσα σας να υποκαθιστάτε το θαυμαστικό με το ερωτηματικό.Σήμερα εγκλωβιστήκατε στην καταλυτική αποχαύνωση.Οι ανάγκες σας είναι άλλες. Τα θέλετε όλα χωρίς να μετράτε την τσέπη σας, αλλά τον εγωισμό σας. Και να τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ακριβά ρούχα. Και να τα δάνεια και οι λογαριασμοί. Ψέματα λέω; Αν λέω, να με κάψει ο Θεός.Αλήθεια δεν είναι πως όπου βρεθείτε μιλάτε για μια Λάμπρου, μια Μπεζαντάκου και ένα νινί που σέρνει καράβια; Αλήθεια δεν είναι πως μιλάτε για παρανομίες και για εύκολο χρήμα; - ναρκωτικά - σεξ - αδικία - όπλα - θάνατο - fame story; Αυθάδεια και όλα αυτά μπροστά μας; Αυτό για σας λέγεται παιδεία, κουλτούρα;Αχ άρρωστε κόσμε, που κατοικείς στο ελληνόφωνο κρατίδιο με χαμένη μνήμη. Αχ! γονείς εσείς, ανεκπαίδευτοι και σαλταρισμένοι, ξύλο που σας χρειάζεται. Πέστε μου, για να μην τα πάρω, πότε είχαμε γονική παρουσία εμείς τα παιδιά του 21ου αιώνα; Πότε καθήσαμε ήρεμα στα γόνατά σας, έτσι, για να γνωριστούμε καλύτερα, να ανοίξουμε ένα βιβλίο του Καβάφη, του Ρίτσου, έναν Καζαντζάκη; Σαν εκείνο να δεις που διάβαζε η γιαγιά μας σε σας, «Ενα παιδί μετράει τα άστρα». Ποτέ. Ναι, ποτέ. Μας ακούτε νεοέλληνες και τσιφτετέλληνες γονείς; Ποτέ. Μας εκπαιδεύσατε να ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς αισθητική. Σε έναν κόσμο που κερδίζετε με τη δύναμη της υποταγής, του φόβου, του όπλου, τη μαγκιά και την πνευματική μιζέρια.Αλλά όταν έρθει η ώρα να δείτε κατάμουτρα το δημιουργικό σας χάλι, την κατάντια σας, αντί να προσπαθήσετε να επανορθώσετε, λέτε πως δεν μας αναγνωρίζετε.Προς Θεού τόσο εγωισμός, μα τόσο...ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ13 ετών Μαθητής Α'τάξη ΓυμνασίουΒουλιαγμένης

Περί πολέμου ο λόγος

...πόλεμος

δε χρειάζεται σχόλια ο έτσι κι αλλιώς πασίγνωστος πίνακας αλλά η απόγνωση της ελληνικής κοινωνίας υιοθετεί ,νομίζω, την εκφραση των θυμάτων του Πικάσο.

ένα μικρό σχόλιο για τα κε(αι)νά βιβλία του Γυμνασίου

Τι ποιείτε, συνάδελφοι; Τι βίον διάγετε; Πώς έχει ή υμετέρα υγεία;
Για όσους συναδέλφους δεν το έχουν καταλάβει οι κάτοικοι αυτής της χώρας μιλούν την αρχαία ελληνική γλώσσα. Αυτό διέγνωσε έκπληκτη η υπουργός παιδείας. Μάλιστα μετά από επισταμένη και ενδελεχή έρευνα του υπουργείου Παιδείας διαπιστώθηκε ότι ορισμένοι νέοι δεν την ομιλούν και δε τη γράφουν καλώς γι' αυτό και αποφασίστηκε άρον άρον η αύξηση των ωρών διδασκαλίας της και στα Γυμνάσια και στα Λύκεια.
Έτσι, στο εγγύς μέλλον οι μαθητές μας θα είναι ικανοί, αν κάποιος συμμαθητής τους κάνει καμιά βλακεία να του πουν: «Τι πράττεις μάλαξ; Οΰχ όρας;» αντί του ποταπού νεοελληνικού «Τι κάνεις, ρε μ... ,δε βλέπεις»
Μην απορείτε, συνάδελφοι, αυτό καταμαρτυρούν έγκυρες πηγές, πλησίον της υπουργού. Εκείνη την άλλη ελληνική, τη νεοελληνική, όπως συνηθίζουμε να τη λέμε, εξακολουθούμε προς το παρόν να τη διδάσκουμε στους μαθητές, φυσικά σε λιγότερες ώρες απ' την αρχαία. Σύμφωνα μάλιστα με τις τελευταίες δηλώσεις του μεγάλου γλωσσολόγου και ερευνητή Βύρωνα Πολύδωρα (γιατί θυμήθηκα εκείνη την παροιμία που λέει: χέστηκε ο Πολύδωρος που 'ταν στα πόδια γρήγορος) θα πρέπει να επαναφέρουμε τα πνεύματα (ψιλή, δασεία για όσους τα ξέχασαν) και τους τόνους (οξεία, βαρεία, περισπωμένη, επίσης για όσους τα ξέχασαν), για να λάμψει το αρχαίο πνεύμα αθάνατο.
Μάλιστα. Το γένος μας βάλλεται πανταχόθεν. Όλοι οι κακοί του κόσμου συνωμοτούν εναντίον μας, θέλουν να μας καταργήσουν από έθνος της γης, γι' αυτό κι εμείς οφείλουμε να εξοπλισθούμε δια να τους αντιμετωπίσωμεν. Εννοείται πως ο εξοπλισμός αφορά μόνο στη σωστή χρήση των πνευμάτων και των τόνων.
Σύμφωνα βέβαια με άλλες αντιλήψεις, επειδή ο κύριος Μπιλ Γκέιτς της γνωστής Μicrosoft (Μικρομαλακής, επί το ελληνικότερον) είπε κάποτε ότι η ελληνική γλώσσα έπρεπε να είναι η γλώσσα των υπολογιστών (τι λέει ο άνθρωπος για να πουλήσει), διάφοροι γονείς απαιτούν από τα παιδιά τους να μάθουν άψογα τα αρχαία ελληνικά, γιατί έτσι θα εξασφαλίσουν στο μέλλον μια θέση στη σπουδαία αυτή εταιρεία πληροφορικής.
Μ' αυτά και μ' αυτά ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά και μαζί και οι επαναστατικές αλλαγές στο χώρο της παιδείας οι οποίες είναι ενταγμένες στο ευρύτερο κυβερνητικό πρόγραμμα της επανίδρυσης του κράτους. Η αύξηση των ωρών διδασκαλίας των αρχαίων ήταν η δεύτερη σπουδαία πράξη του υπουργείου, αφού πρώτη ήταν η μείωση των πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων για τη Γ' Λυκείου. Τώρα μελετάται και η αλλαγή του τρόπου εισαγωγής των μαθητών στα Πανεπιστήμια. Αυτό θα είναι και το κορυφαίο έργο της υπουργού, γιατί όπως γίνεται τα τελευταία τριάντα χρόνια υπουργός παιδείας σημαίνει αλλαγές στο εξεταστικό. Τώρα γιατί λέγεται υπουργείο παιδείας και όχι υπουργείο εξετάσεων Γ' Λυκείου, αυτό δεν το ξέρω. Απ' ότι όμως καταλαβαίνω οι μαθητές από τα προνήπια
μέχρι τη Β' Λυκείου δεν πρέπει να ανήκουν στο ΥΠΕΠΘ. Πού ανήκουν; Κι αυτό άγνωστο. Μάλλον στο υπουργείο Εργασίας. Αυτό προκύπτει από το έκδηλο ενδιαφέρον της πολιτείας οι μαθητές να μην αξιωθούν να μάθουν γράμματα, για να μπορούν να προσλαμβάνονται ως ανειδίκευτοι εργάτες. Έτσι δικαιολογείται και αυτό που λένε πολλοί πολιτικοί ότι δε γίνεται να μάθουν όλα τα παιδιά γράμματα, ή το άλλο που λέει ότι έχουμε πολλούς πτυχιούχους (αυτό είναι μεγάλο αμάρτημα) ή εκείνο που λέει τι να τους κάνουμε τόσους γιατρούς και δικηγόρους κλπ κλπ.
Για να αυξηθούν οι ώρες των αρχαίων μειώθηκαν οι ώρες των Γαλλικών και των Γερμανικών. Κακά τα ψέματα, τι χρειάζονται οι ξένες γλώσσες, θα σκέφτηκε η υπουργός, αφού μαθαίνουν τα παιδιά μας την αρχαία, που είναι η γλώσσα των γλωσσών;
Εννοείται πως δεν τόλμησε να μειώσει τις ώρες από τα Θρησκευτικά. Από την Τρίτη Δημοτικού διδάσκονται τα ελληνόπουλα την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Μάλλον όμως τα ελληνόπουλα είναι μπουμπουνόπουλα. Παρόλο που τα διδάσκονται τόσα χρόνια δεν τα μαθαίνουν, γι' αυτό και δε μειώθηκαν οι ώρες διδασκαλίας τους. Ακούγεται (χωρίς να είναι απολύτως εξακριβωμένο) ότι η κυρία υπουργός, όπως και οι προηγούμενοι κύριοι υπουργοί, δεν τολμά να συγκρουστεί με τον κύριο Χριοτόδουλο, φοβάται γαρ. Θα θυμόσαστε τι έπαθε ο Σημίτης με τις ταυτότητες. Εξάλλου, τώρα η Δεξιά του Κυρίου ευλογεί τη Δεξιά του Καραμανλή. Έτσι είχε πει ο προκαθήμενος της εκκλησίας μετά από συνομιλία (;) με το Θείον.
Τα Μαθηματικά, η Φυσική και η Χημεία διδάσκονται με άριστο τρόπο. Για τα Μαθηματικά ακούμε εδώ και δέκα χρόνια ότι θα αλλάξουν τα βιβλία, αλλά τίποτα. Έτσι επιβεβαιώνεται η ρήση: Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Αλλά απ' ότι φαίνεται όλα βαίνουν καλώς, γιατί δε δείχνει κανείς να ενδιαφέρεται για το γεγονός ότι στην Α' Γυμνασίου τα ελληνόπουλα -μπουμπουνόπουλα δε ξέρουν πολλαπλασιασμό. Άλλωστε τι να τον κάνει κανείς;
Άραγε υπάρχει άλλο κράτος σ' αυτόν τον κόσμο, που διδάσκει τη Φυσική στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού, σταματά τη διδασκαλία της στην Α' Γυμνασίου και τη συνεχίζει από τη Β' και μετά; Μήπως οι μαθητές στην Α' Γυμνασίου δεν μπορούν να κατανοήσουν το μάθημα; Μήπως παθαίνουν πνευματική αναπηρία για μια χρονιά; Περίεργα πράγματα!
Ήρθε και η σειρά της Χημείας. Άλλη παγκόσμια πρωτοτυπία. Ζούμε στον αιώνα της Χημείας. Τα πάντα γύρω μας είναι προϊόντα της Χημείας κι όμως το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα επιμένει στη μία ώρα διδασκαλίας. Μάλλον δε χρειάζεται παραπάνω ώρα για τη Χημεία, αφού υπάρχουν τα Θρησκευτικά. Άμα μάθεις για τον Αδάμ, την Εύα και το φίδι τι το θέλεις το μεθάνιο και το προπάνιο. Εξάλλου εις τας Αμερικάς, είναι και της μόδας ο Ευφυής Σχεδιασμός ή Ευφυές Σχέδιο, εκείνο που λέει ότι η θεωρία του Δαρβίνου είναι απάτη κι ότι όλα έγιναν σ' έξι δημιουργικές μέρες...
Συνεχίζουμε με Πληροφορική. Το μάθημα μονόωρο στην Α' Γυμνασίου. Από το Σεπτέμβριο μέχρι το Μάρτη ή Απρίλη τα παιδιά μαθαίνουν όλη την ιστορία της πληροφορικής. Κακά τα ψέματα, δε γίνεται να ξέρεις υπολογιστή χωρίς να ξέρεις τη μηχανή που είχε φτιάξει κάποτε ο Πασκάλ! Μετά το Πάσχα μπαίνουν και στα εργαστήρια, για να μάθουν πού είναι εκείνο το κουμπί που ανοίγει το μαγικό μηχάνημα. Μόλις λοιπόν μάθουν να πατούν το κουμπί, τελειώνει κι η χρονιά. Τα υπόλοιπα θα τα μάθουν στη Β' Γυμνασίου, που κι εκεί το μάθημα είναι μονόωρο.
Και γιατί δε γίνεται το μάθημα δίωρο; Μα γιατί η Πληροφορική διδάσκεται παράλληλα με την Τεχνολογία. Ένα σπουδαίο μάθημα που στην Α' Γυμνασίου οι μαθητές ασχολούνται με ένα προϊόν της Τενχολογϊας, το μελετούν σε βάθος και μάλιστα στο τέλος της χρονιάς πρέπει να παρουσιάσουν και μια κατασκευή του αντικειμένου. Με άλλα λόγια όσοι γονείς ή θείοι ή παππούδες μπορούν, το κατασκευάζουν οι ίδιοι. Όσοι δεν μπορούν, το παραγγέλνουν σε κανένα μαραγκό. Αν δεν πληρώσουν το μαραγκό, δεν έχει εικοσάρι. Στη Β' Γυμνασίου οι μαθητές ζουν στο μαγικό κόσμο των επιχειρήσεων· ο καθένας υποδύεται κάποιο «σπουδαίο ρόλο» π.χ. «διευθυντής πωλήσεων» ή «διευθυντής προώθησης και διαφήμισης» κι όλοι μαζί παρουσιάζουν στο τέλος της χρονιάς μια μακέτα του εργοστασίου τους. Να σκάσετε από τη ζήλια σας που δε γίνατε κι εσείς διευθυντές.
Μ' αυτά τα εφόδια που απέκτησαν οι μαθητές τα δύο χρόνια της Πληροφορικής -Τεχνολογίας είναι έτοιμοι για την ...ανεργία.
Στην Ιστορία τα πράγματα συνεχίζουν με τον ίδιο εκπληκτικό ρυθμό.
Α' Γυμνασίου. Το μάθημα κάποτε ήταν 3ωρο. Έγινε μια αλλαγή και έγινε 2ωρο. Το βιβλίο φυσικά παρέμεινε το ίδιο. Άσκηση 1η. Αν βρεθεί φιλόλογος που έφτασε στο τέλος του βιβλίου κερδίζει δώρο τη μισή «Ιστορία του ελληνικού έθνους», της Εκδοτικής Αθηνών
Ξέρετε πόσο καμαρώνουμε που είμαστε Έλληνες, για το λαμπρό πολιτισμό μας, τον Παρθενώνα κι όλα αυτά τα ωραία. Επειδή όμως δεν υπάρχει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα ένα μάθημα για την ιστορία της Τέχνης, την έβαλαν παρένθετη στα βιβλία της Ιστορίας. Μόλις λοιπόν οι φιλόλογοι φτάσουν σε κεφάλαιο με Τέχνη, παίρνουν φόρα σαν τη Δεβετζή και κάνουν το μεγάλο άλμα, περνούν την Τέχνη και συνεχίζουν. Έτσι φτάνουμε στη 2η άσκηση. Αν βρεθεί μαθητής που ξέρει πόσα κτίσματα βρίσκονται σήμερα στην Ακρόπολη της Αθήνας, θα πάρει δώρο ο καθηγητής του την υπόλοιπη μισή «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.»
Μπορεί να μην έμαθαν οι μαθητές για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αλλά προσοχή, μην τολμήσετε και αμφισβητήσετε την πρωτοκαθεδρία των Ελλήνων, γιατί τη βάψατε.
Στη Β' Γυμνασίου συνεχίζεται το παράλογο. Το 98% των φιλολόγων, σύμφωνα με έρευνα που έγινε μόλις είχε εκδοθεί το βιβλίο της Ιστορίας της Β', είχε απορρίψει το βιβλίο ως απαράδεκτο. Δεν πειράζει που χρησιμοποιείται εδώ και μια εικοσαετία! Γι' αυτά θα νοιάζονται οι υπουργοί, οι γραμματείς τους και οι φαρισαίοι τους; Αυτοί είναι ταγμένοι γι' άλλα πράγματα, πιο σπουδαία!
Μια από τα ίδια γίνεται και στη Γ' Γυμνασίου.
Μετά από 3 χρόνια διδασκαλίας της Ιστορίας στο Γυμνάσιο κι άλλα 3 στο Δημοτικό, αν ρωτήσετε ποιος ήταν αυτοκράτορας στην Ελλάδα το 1689, για παράδειγμα, μην εκπλαγείτε αν ακούσετε ονόματα όπως ο Περικλής, ο Ιουστινιανός ή ο Σημίτης. (Μεταξύ μας, μην το ψάχνετε, γιατί δεν υπήρχε.)
Μετά από τόση σοβαρή μελέτη της Ιστορίας μπορείτε να καταλάβετε τι σημαίνει για μας τους Μακεδόνες το όνομα Μακεδονία!
Τι να πει κανείς για τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας; Στην Α' και Β' Γυμνασίου πρέπει να μοιράζεται μαζί με το βιβλίο κι ένα κουτί με χαρτομάντιλα. Τέτοιο κλάμα. Ή το «κοριτσάκι με τα σπίρτα» θα είναι, ή ο «Βάνκας», ή ο «Σουκρής», ή «ο γέρος και η θάλασσα» ή όποιος άλλος ήρωας όπως αλλιώς να τον λένε στο τέλος κάτι κακό θα πάθει, με τις περισσότερες περιπτώσεις να καταλήγουν στον άλλο κόσμο. Τόση λύπη. Τόση μελέτη του θανάτου. Σε δωδεκάχρονα ως δεκαπεντάχρονα απευθύνονται αυτό τα βιβλία ή σε κανέναν ετοιμοθάνατο γέροντα;
Μήπως απαγορεύεται το γέλιο στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα; Ποιος ξέρει; Αν ψάξει κανείς μέσα σ' αυτή τη δαιδαλώδη νομοθεσία μπορεί να βρει καμιά διαταγή ή εγκύκλιο που να απαγορεύει ρητά και κατηγορηματικό κάθε υποψία γέλιου. Όλα είναι πιθανά.
Μια και μιλάμε για νομοθεσία ας θαυμάσουμε την άλλη παγκόσμια πρωτοτυπία.
Για μαθήματα όπως τα Θρησκευτικά, τη Γεωγραφία, τη Βιολογία στις εξετάσεις του Ιουνίου οι μαθητές πρέπει να απαντήσουν στις έξις από τις εννέα ερωτήσεις. Άριστα ως γνωστόν το 20. Αν διαιρέσει κανείς το 20 δια του 6 θα βγάλει φυσικά 3,333333 αφού η διαίρεση είναι ατελής. Αν όμως πολλαπλασιάσεις το 3,33333333 με το 6 δε θα βγάλεις ποτέ μα ποτέ 20. Μάλλον ήθελε πάρα πολλή σκέψη να απαντούν οι μαθητές σε 5 από τις 8 ερωτήσεις. Όπως είπαμε πιο πάνω, γι' αυτά θα νοιάζονται οι υπουργοί, οι γραμματείς τους και οι φαρισαίοι τους; Αυτοί είναι ταγμένοι γι' άλλα πράγματα, πιο σπουδαία!
Δεν ξέρω συνάδελφε / συναδέλφισσα αν γέλασες με το παραπάνω κείμενο. Εξάλλου δεν ήταν αυτός ο σκοπός του. Απλώς ειπώθηκε με άλλο τρόπο μια ιστορία θρήνου, πόνου και αθλιότητας, η ιστορία του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Σ' αυτό το σύστημα είμαστε και 'μεις άλλοτε τα θύματα κι άλλοτε οι θύτες. Θύματα στη σχέση μας με το υπουργείο και θύτες στη σχέση μας με τα παιδιά.
Δυστυχώς παίζουμε για τόσα χρόνια αυτό το παιχνίδι του παράλογου κι όντας μέσα στο παιχνίδι ίσως να ξεχάσαμε πόσο παράλογο είναι.
Δεν το φτιάξαμε εμείς έτσι.
Μήπως όμως ήρθε ο καιρός να το διορθώσουμε. Μήπως πρέπει από κάποια στιγμή και πέρα να πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες τις δικές μας, των παιδιών μας και των άλλων παιδιών μας, των μαθητών μας;
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ -
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ Γ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης