Αντί για ευχές
Αρχές του νέου έτους και οι καθιερωμένες ευχές ακούγονται πλέον σαν ύβρεις. Το αδιανόητο αποκαλύφτηκε σε όλο του το μεγαλείο. Σήμερα που το Άουσβιτς μεταφέρθηκε στη Γάζα, πόσο αμόλυντος μπορεί να αισθάνεται ο δυτικός κόσμος από τον ιό του μαζικού, εν ψυχρώ σχεδιασμένου θανάτου; Πόσο και για πόσο οι αμέριμνες μελωδίες της κοινωνίας της κατανάλωσης και του θεάματος θα μπορούν να σκεπάζουν τα ουρλιαχτά ή την ηχηρή σιωπή των αφανισμένων;
Παιδιά σκοτώνονται παντού στον πόλεμο και στην «ειρήνη». Στα σπίτια και στα νοσοκομεία από βομβαρδισμούς, στα πεζοδρόμια από εν ψυχρώ εκτελέσεις.
Αντί για τις καθιερωμένες ευχές σας στέλνουμε στίχους, γιατί τέτοιες στιγμές δεν μπορούμε παρά να γράφουμε τη ζωή μας μέσα από την ποίηση
…Για να
καθαρίσουμε το τοπίο
από τον τρόμο, την απειλή και τον θάνατο
πρέπει τώρα να ‘ξορκίσουμε τους δαίμονες
που κρύβονται ακόμη μέσα στην ελευθερία
έτοιμοι να μας πιουν όλο το αίμα
κι επειδή όποιος σήμερα ξεχαστεί μέσα στον εαυτό του
θα είναι αύριο λησμονιά και στάχτη
πρέπει τώρα να μάθει τι θα πει εχθρός και αδικία
διότι η πραγματικότητα δεν γίνεται κατανοητή
χωρίς την κατανόηση της αθλιότητας και της απελπισίας
κι επειδή κάθε δευτερόλεπτο μετράει
πρέπει από τώρα να πάμε στο σχολείο της φαντασίας
για να σώσουμε ξανά τα όνειρα.
(ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ, Η επόμενη μέρα)
Ας καθαρίσουμε το τοπίο του μυαλού μας και ας μην ξεχαστούμε μέσα στον εαυτό μας το 2009. Ας κάνουμε τον αγώνα μας «για να σώσουμε ξανά τα όνειρα»
Πανελλήνιο Δίκτυο
για το Θέατρο στην Εκπαίδευση
