Οικολογική συνείδηση;Διάσκεψη της Κοπεγχάγης; Αυτό θα είχε υποθέτω στο μυαλό της η γυναίκα της φωτογραφίας!
Αναρωτιέμαι γιατί η "πράσινη εκστρατεία" απευθύνεται μόνο στους πολίτες κι όχι στα κράτη.
Αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να αισθάνομαι τόσο ενοχικά κάθε φορά που πετάω ένα χαρτί, ένα πλαστικό μπουκάλι, ένα κουτάκι αλουμινίου, στον κοινό κάδο απορριμμάτων κι όχι στον κατάλληλο κάδο ανακύκλωσης! Γιατί πρέπει εγώ να αισθάνομαι πιο υπεύθυνη από τους πραγματικούς φταίχτες, που θρασύτατα αδιαφορούν! Κι όσο πιο ισχυροί είναι τόσο με μεγαλύτερη αυθάδεια αντιμετωπίζουν όλα τα προβλήματα του πλανήτη, της κοινωνίας, των απλών πολιτών σε αναπτυγμένα και αναπτυσσόμενα κράτη.
Περίμενε δηλαδή κανείς νοήμων άνθρωπος ότι στη διάσκεψη της Κοπεγχάγης, θα υπήρχαν δεσμεύσεις, βήματα ουσιαστικά για την επίλυση του προβλήματος;
Αν υπήρχε όμως πολιτική βούληση, λέμε τώρα, ο κόσμος μας θα ήταν διαφορετικός:
δε θα υπήρχε οικονομική κρίση, σίγουρα δεν την δημιούργησαν οι εργαζόμενοι!
δε θα υπήρχαν πόλεμοι, δεν ευθύνονται συνήθως οι λαοί που υποφέρουν!
δε θα υπήρχαν πολιτικοί κρατούμενοι, η δημοκρατία πάντως δεν ανθεί!
δε θα υπήρχαν πρόσφυγες, οικονομικοί και περιβαλλοντικοί μετανάστες, που σίγουρα δεν εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους για αλλαγή περιβάλλοντος!
δε θα υπήρχαν εκατοντάδες εργαζόμενοι που βγαίνουν στους δρόμους για να διεκδικήσουν το αυτονόητο: δικαίωμα να ζουν με αξιοπρέπεια!
δε θα υπήρχαν χιλιάδες φοιτητές σ’ όλο τον κόσμο, που ξεσηκώνονται για το επίσης αυτονόητο: παιδεία χωρίς κόλπα και περιστροφές!
δε θα υπήρχαν...
Θα υπήρχαν ευτυχισμένοι άνθρωποι που θα ζούσαν και θα εργάζονταν, πλήρως εναρμονισμένοι σ’ ένα φιλόξενο περιβάλλον!
