ένα μικρό σχόλιο για τα κε(αι)νά βιβλία του Γυμνασίου

Τι ποιείτε, συνάδελφοι; Τι βίον διάγετε; Πώς έχει ή υμετέρα υγεία;
Για όσους συναδέλφους δεν το έχουν καταλάβει οι κάτοικοι αυτής της χώρας μιλούν την αρχαία ελληνική γλώσσα. Αυτό διέγνωσε έκπληκτη η υπουργός παιδείας. Μάλιστα μετά από επισταμένη και ενδελεχή έρευνα του υπουργείου Παιδείας διαπιστώθηκε ότι ορισμένοι νέοι δεν την ομιλούν και δε τη γράφουν καλώς γι' αυτό και αποφασίστηκε άρον άρον η αύξηση των ωρών διδασκαλίας της και στα Γυμνάσια και στα Λύκεια.
Έτσι, στο εγγύς μέλλον οι μαθητές μας θα είναι ικανοί, αν κάποιος συμμαθητής τους κάνει καμιά βλακεία να του πουν: «Τι πράττεις μάλαξ; Οΰχ όρας;» αντί του ποταπού νεοελληνικού «Τι κάνεις, ρε μ... ,δε βλέπεις»
Μην απορείτε, συνάδελφοι, αυτό καταμαρτυρούν έγκυρες πηγές, πλησίον της υπουργού. Εκείνη την άλλη ελληνική, τη νεοελληνική, όπως συνηθίζουμε να τη λέμε, εξακολουθούμε προς το παρόν να τη διδάσκουμε στους μαθητές, φυσικά σε λιγότερες ώρες απ' την αρχαία. Σύμφωνα μάλιστα με τις τελευταίες δηλώσεις του μεγάλου γλωσσολόγου και ερευνητή Βύρωνα Πολύδωρα (γιατί θυμήθηκα εκείνη την παροιμία που λέει: χέστηκε ο Πολύδωρος που 'ταν στα πόδια γρήγορος) θα πρέπει να επαναφέρουμε τα πνεύματα (ψιλή, δασεία για όσους τα ξέχασαν) και τους τόνους (οξεία, βαρεία, περισπωμένη, επίσης για όσους τα ξέχασαν), για να λάμψει το αρχαίο πνεύμα αθάνατο.
Μάλιστα. Το γένος μας βάλλεται πανταχόθεν. Όλοι οι κακοί του κόσμου συνωμοτούν εναντίον μας, θέλουν να μας καταργήσουν από έθνος της γης, γι' αυτό κι εμείς οφείλουμε να εξοπλισθούμε δια να τους αντιμετωπίσωμεν. Εννοείται πως ο εξοπλισμός αφορά μόνο στη σωστή χρήση των πνευμάτων και των τόνων.
Σύμφωνα βέβαια με άλλες αντιλήψεις, επειδή ο κύριος Μπιλ Γκέιτς της γνωστής Μicrosoft (Μικρομαλακής, επί το ελληνικότερον) είπε κάποτε ότι η ελληνική γλώσσα έπρεπε να είναι η γλώσσα των υπολογιστών (τι λέει ο άνθρωπος για να πουλήσει), διάφοροι γονείς απαιτούν από τα παιδιά τους να μάθουν άψογα τα αρχαία ελληνικά, γιατί έτσι θα εξασφαλίσουν στο μέλλον μια θέση στη σπουδαία αυτή εταιρεία πληροφορικής.
Μ' αυτά και μ' αυτά ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά και μαζί και οι επαναστατικές αλλαγές στο χώρο της παιδείας οι οποίες είναι ενταγμένες στο ευρύτερο κυβερνητικό πρόγραμμα της επανίδρυσης του κράτους. Η αύξηση των ωρών διδασκαλίας των αρχαίων ήταν η δεύτερη σπουδαία πράξη του υπουργείου, αφού πρώτη ήταν η μείωση των πανελλαδικώς εξεταζόμενων μαθημάτων για τη Γ' Λυκείου. Τώρα μελετάται και η αλλαγή του τρόπου εισαγωγής των μαθητών στα Πανεπιστήμια. Αυτό θα είναι και το κορυφαίο έργο της υπουργού, γιατί όπως γίνεται τα τελευταία τριάντα χρόνια υπουργός παιδείας σημαίνει αλλαγές στο εξεταστικό. Τώρα γιατί λέγεται υπουργείο παιδείας και όχι υπουργείο εξετάσεων Γ' Λυκείου, αυτό δεν το ξέρω. Απ' ότι όμως καταλαβαίνω οι μαθητές από τα προνήπια
μέχρι τη Β' Λυκείου δεν πρέπει να ανήκουν στο ΥΠΕΠΘ. Πού ανήκουν; Κι αυτό άγνωστο. Μάλλον στο υπουργείο Εργασίας. Αυτό προκύπτει από το έκδηλο ενδιαφέρον της πολιτείας οι μαθητές να μην αξιωθούν να μάθουν γράμματα, για να μπορούν να προσλαμβάνονται ως ανειδίκευτοι εργάτες. Έτσι δικαιολογείται και αυτό που λένε πολλοί πολιτικοί ότι δε γίνεται να μάθουν όλα τα παιδιά γράμματα, ή το άλλο που λέει ότι έχουμε πολλούς πτυχιούχους (αυτό είναι μεγάλο αμάρτημα) ή εκείνο που λέει τι να τους κάνουμε τόσους γιατρούς και δικηγόρους κλπ κλπ.
Για να αυξηθούν οι ώρες των αρχαίων μειώθηκαν οι ώρες των Γαλλικών και των Γερμανικών. Κακά τα ψέματα, τι χρειάζονται οι ξένες γλώσσες, θα σκέφτηκε η υπουργός, αφού μαθαίνουν τα παιδιά μας την αρχαία, που είναι η γλώσσα των γλωσσών;
Εννοείται πως δεν τόλμησε να μειώσει τις ώρες από τα Θρησκευτικά. Από την Τρίτη Δημοτικού διδάσκονται τα ελληνόπουλα την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Μάλλον όμως τα ελληνόπουλα είναι μπουμπουνόπουλα. Παρόλο που τα διδάσκονται τόσα χρόνια δεν τα μαθαίνουν, γι' αυτό και δε μειώθηκαν οι ώρες διδασκαλίας τους. Ακούγεται (χωρίς να είναι απολύτως εξακριβωμένο) ότι η κυρία υπουργός, όπως και οι προηγούμενοι κύριοι υπουργοί, δεν τολμά να συγκρουστεί με τον κύριο Χριοτόδουλο, φοβάται γαρ. Θα θυμόσαστε τι έπαθε ο Σημίτης με τις ταυτότητες. Εξάλλου, τώρα η Δεξιά του Κυρίου ευλογεί τη Δεξιά του Καραμανλή. Έτσι είχε πει ο προκαθήμενος της εκκλησίας μετά από συνομιλία (;) με το Θείον.
Τα Μαθηματικά, η Φυσική και η Χημεία διδάσκονται με άριστο τρόπο. Για τα Μαθηματικά ακούμε εδώ και δέκα χρόνια ότι θα αλλάξουν τα βιβλία, αλλά τίποτα. Έτσι επιβεβαιώνεται η ρήση: Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Αλλά απ' ότι φαίνεται όλα βαίνουν καλώς, γιατί δε δείχνει κανείς να ενδιαφέρεται για το γεγονός ότι στην Α' Γυμνασίου τα ελληνόπουλα -μπουμπουνόπουλα δε ξέρουν πολλαπλασιασμό. Άλλωστε τι να τον κάνει κανείς;
Άραγε υπάρχει άλλο κράτος σ' αυτόν τον κόσμο, που διδάσκει τη Φυσική στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού, σταματά τη διδασκαλία της στην Α' Γυμνασίου και τη συνεχίζει από τη Β' και μετά; Μήπως οι μαθητές στην Α' Γυμνασίου δεν μπορούν να κατανοήσουν το μάθημα; Μήπως παθαίνουν πνευματική αναπηρία για μια χρονιά; Περίεργα πράγματα!
Ήρθε και η σειρά της Χημείας. Άλλη παγκόσμια πρωτοτυπία. Ζούμε στον αιώνα της Χημείας. Τα πάντα γύρω μας είναι προϊόντα της Χημείας κι όμως το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα επιμένει στη μία ώρα διδασκαλίας. Μάλλον δε χρειάζεται παραπάνω ώρα για τη Χημεία, αφού υπάρχουν τα Θρησκευτικά. Άμα μάθεις για τον Αδάμ, την Εύα και το φίδι τι το θέλεις το μεθάνιο και το προπάνιο. Εξάλλου εις τας Αμερικάς, είναι και της μόδας ο Ευφυής Σχεδιασμός ή Ευφυές Σχέδιο, εκείνο που λέει ότι η θεωρία του Δαρβίνου είναι απάτη κι ότι όλα έγιναν σ' έξι δημιουργικές μέρες...
Συνεχίζουμε με Πληροφορική. Το μάθημα μονόωρο στην Α' Γυμνασίου. Από το Σεπτέμβριο μέχρι το Μάρτη ή Απρίλη τα παιδιά μαθαίνουν όλη την ιστορία της πληροφορικής. Κακά τα ψέματα, δε γίνεται να ξέρεις υπολογιστή χωρίς να ξέρεις τη μηχανή που είχε φτιάξει κάποτε ο Πασκάλ! Μετά το Πάσχα μπαίνουν και στα εργαστήρια, για να μάθουν πού είναι εκείνο το κουμπί που ανοίγει το μαγικό μηχάνημα. Μόλις λοιπόν μάθουν να πατούν το κουμπί, τελειώνει κι η χρονιά. Τα υπόλοιπα θα τα μάθουν στη Β' Γυμνασίου, που κι εκεί το μάθημα είναι μονόωρο.
Και γιατί δε γίνεται το μάθημα δίωρο; Μα γιατί η Πληροφορική διδάσκεται παράλληλα με την Τεχνολογία. Ένα σπουδαίο μάθημα που στην Α' Γυμνασίου οι μαθητές ασχολούνται με ένα προϊόν της Τενχολογϊας, το μελετούν σε βάθος και μάλιστα στο τέλος της χρονιάς πρέπει να παρουσιάσουν και μια κατασκευή του αντικειμένου. Με άλλα λόγια όσοι γονείς ή θείοι ή παππούδες μπορούν, το κατασκευάζουν οι ίδιοι. Όσοι δεν μπορούν, το παραγγέλνουν σε κανένα μαραγκό. Αν δεν πληρώσουν το μαραγκό, δεν έχει εικοσάρι. Στη Β' Γυμνασίου οι μαθητές ζουν στο μαγικό κόσμο των επιχειρήσεων· ο καθένας υποδύεται κάποιο «σπουδαίο ρόλο» π.χ. «διευθυντής πωλήσεων» ή «διευθυντής προώθησης και διαφήμισης» κι όλοι μαζί παρουσιάζουν στο τέλος της χρονιάς μια μακέτα του εργοστασίου τους. Να σκάσετε από τη ζήλια σας που δε γίνατε κι εσείς διευθυντές.
Μ' αυτά τα εφόδια που απέκτησαν οι μαθητές τα δύο χρόνια της Πληροφορικής -Τεχνολογίας είναι έτοιμοι για την ...ανεργία.
Στην Ιστορία τα πράγματα συνεχίζουν με τον ίδιο εκπληκτικό ρυθμό.
Α' Γυμνασίου. Το μάθημα κάποτε ήταν 3ωρο. Έγινε μια αλλαγή και έγινε 2ωρο. Το βιβλίο φυσικά παρέμεινε το ίδιο. Άσκηση 1η. Αν βρεθεί φιλόλογος που έφτασε στο τέλος του βιβλίου κερδίζει δώρο τη μισή «Ιστορία του ελληνικού έθνους», της Εκδοτικής Αθηνών
Ξέρετε πόσο καμαρώνουμε που είμαστε Έλληνες, για το λαμπρό πολιτισμό μας, τον Παρθενώνα κι όλα αυτά τα ωραία. Επειδή όμως δεν υπάρχει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα ένα μάθημα για την ιστορία της Τέχνης, την έβαλαν παρένθετη στα βιβλία της Ιστορίας. Μόλις λοιπόν οι φιλόλογοι φτάσουν σε κεφάλαιο με Τέχνη, παίρνουν φόρα σαν τη Δεβετζή και κάνουν το μεγάλο άλμα, περνούν την Τέχνη και συνεχίζουν. Έτσι φτάνουμε στη 2η άσκηση. Αν βρεθεί μαθητής που ξέρει πόσα κτίσματα βρίσκονται σήμερα στην Ακρόπολη της Αθήνας, θα πάρει δώρο ο καθηγητής του την υπόλοιπη μισή «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.»
Μπορεί να μην έμαθαν οι μαθητές για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αλλά προσοχή, μην τολμήσετε και αμφισβητήσετε την πρωτοκαθεδρία των Ελλήνων, γιατί τη βάψατε.
Στη Β' Γυμνασίου συνεχίζεται το παράλογο. Το 98% των φιλολόγων, σύμφωνα με έρευνα που έγινε μόλις είχε εκδοθεί το βιβλίο της Ιστορίας της Β', είχε απορρίψει το βιβλίο ως απαράδεκτο. Δεν πειράζει που χρησιμοποιείται εδώ και μια εικοσαετία! Γι' αυτά θα νοιάζονται οι υπουργοί, οι γραμματείς τους και οι φαρισαίοι τους; Αυτοί είναι ταγμένοι γι' άλλα πράγματα, πιο σπουδαία!
Μια από τα ίδια γίνεται και στη Γ' Γυμνασίου.
Μετά από 3 χρόνια διδασκαλίας της Ιστορίας στο Γυμνάσιο κι άλλα 3 στο Δημοτικό, αν ρωτήσετε ποιος ήταν αυτοκράτορας στην Ελλάδα το 1689, για παράδειγμα, μην εκπλαγείτε αν ακούσετε ονόματα όπως ο Περικλής, ο Ιουστινιανός ή ο Σημίτης. (Μεταξύ μας, μην το ψάχνετε, γιατί δεν υπήρχε.)
Μετά από τόση σοβαρή μελέτη της Ιστορίας μπορείτε να καταλάβετε τι σημαίνει για μας τους Μακεδόνες το όνομα Μακεδονία!
Τι να πει κανείς για τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας; Στην Α' και Β' Γυμνασίου πρέπει να μοιράζεται μαζί με το βιβλίο κι ένα κουτί με χαρτομάντιλα. Τέτοιο κλάμα. Ή το «κοριτσάκι με τα σπίρτα» θα είναι, ή ο «Βάνκας», ή ο «Σουκρής», ή «ο γέρος και η θάλασσα» ή όποιος άλλος ήρωας όπως αλλιώς να τον λένε στο τέλος κάτι κακό θα πάθει, με τις περισσότερες περιπτώσεις να καταλήγουν στον άλλο κόσμο. Τόση λύπη. Τόση μελέτη του θανάτου. Σε δωδεκάχρονα ως δεκαπεντάχρονα απευθύνονται αυτό τα βιβλία ή σε κανέναν ετοιμοθάνατο γέροντα;
Μήπως απαγορεύεται το γέλιο στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα; Ποιος ξέρει; Αν ψάξει κανείς μέσα σ' αυτή τη δαιδαλώδη νομοθεσία μπορεί να βρει καμιά διαταγή ή εγκύκλιο που να απαγορεύει ρητά και κατηγορηματικό κάθε υποψία γέλιου. Όλα είναι πιθανά.
Μια και μιλάμε για νομοθεσία ας θαυμάσουμε την άλλη παγκόσμια πρωτοτυπία.
Για μαθήματα όπως τα Θρησκευτικά, τη Γεωγραφία, τη Βιολογία στις εξετάσεις του Ιουνίου οι μαθητές πρέπει να απαντήσουν στις έξις από τις εννέα ερωτήσεις. Άριστα ως γνωστόν το 20. Αν διαιρέσει κανείς το 20 δια του 6 θα βγάλει φυσικά 3,333333 αφού η διαίρεση είναι ατελής. Αν όμως πολλαπλασιάσεις το 3,33333333 με το 6 δε θα βγάλεις ποτέ μα ποτέ 20. Μάλλον ήθελε πάρα πολλή σκέψη να απαντούν οι μαθητές σε 5 από τις 8 ερωτήσεις. Όπως είπαμε πιο πάνω, γι' αυτά θα νοιάζονται οι υπουργοί, οι γραμματείς τους και οι φαρισαίοι τους; Αυτοί είναι ταγμένοι γι' άλλα πράγματα, πιο σπουδαία!
Δεν ξέρω συνάδελφε / συναδέλφισσα αν γέλασες με το παραπάνω κείμενο. Εξάλλου δεν ήταν αυτός ο σκοπός του. Απλώς ειπώθηκε με άλλο τρόπο μια ιστορία θρήνου, πόνου και αθλιότητας, η ιστορία του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Σ' αυτό το σύστημα είμαστε και 'μεις άλλοτε τα θύματα κι άλλοτε οι θύτες. Θύματα στη σχέση μας με το υπουργείο και θύτες στη σχέση μας με τα παιδιά.
Δυστυχώς παίζουμε για τόσα χρόνια αυτό το παιχνίδι του παράλογου κι όντας μέσα στο παιχνίδι ίσως να ξεχάσαμε πόσο παράλογο είναι.
Δεν το φτιάξαμε εμείς έτσι.
Μήπως όμως ήρθε ο καιρός να το διορθώσουμε. Μήπως πρέπει από κάποια στιγμή και πέρα να πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες τις δικές μας, των παιδιών μας και των άλλων παιδιών μας, των μαθητών μας;
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ -
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ Γ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης