Το πρέπον και το πρέπει / Η ανάγκη της σιωπής

Δε θα σχολιάσω τίποτα άλλο παρά μόνο ότι τόσο το ποίημα όσο κι ο διάλογος του Νίκου Λυγερού, θα μπορούσαν να μιλούν για όλους μας ή απλά ν' αναφέρονται σε μερικούς μόνο από μας. Εξαρτάται ποια θέση έχουμε επιλέξει απέναντι στα πράγματα, στα συναισθήματα, στους ανθρώπους!

Το πρέπον και το πρέπει

Μέσα στην κοινωνία της μόδας
και στη μόδα της κοινωνίας
όλοι ξέρουν τι πρέπει
να κάνουν και να μην κάνουν.
Οι αρχές είναι το παν.
Λίγοι γνωρίζουν το πρέπον
της ανθρωπιάς και της θυσίας.
Είναι οι άνθρωποι της αντίστασης
και της μνημοσύνης μας.
Οι αξίες δεν είναι τίποτα.

Κι όμως αυτό το τίποτα είναι το παν
και το παν δεν είναι τίποτα
για την ανθρωπιά των αθλίων.

Ν. Λυγερός



Η ανάγκη της σιωπής

- Γιατί μιλάς παράξενα;
- Γιατί είμαι παράξενος.
- Να μη μιλάς έτσι!
- Πώς να μιλάω;
- Πιο απλά!
- Δηλαδή;
- Όχι απλά! Απλοϊκά, εννοώ!
- Μα υπάρχω!
- Αυτό δεν είναι σίγουρο.
- Για ποιον;
- Για την κοινωνία ...
- Δεν έχει σημασία.
- Το ξέρω ...
- Τότε;
- Γιατί με σένα όλα τα πράγματα είναι δύσκολα;
- Γιατί πρέπει να σκέφτεσαι ...
- Αυτό κάνω.
- Καλό σού κάνει.
- Με σένα, ναι.
- Με τους άλλους τι γίνεται;
- Φοβάμαι να μιλήσω, να μην παρεξηγηθώ.
- Μα γιατί;
- Δεν τους ξέρεις εσύ!
- Είναι τόσο περίεργοι;
- Και χειρότερα ακόμη.
- Τι προτείνεις λοιπόν.
- Αν δεν μπορείς να μη μιλάς καθόλου.
- Η ανάγκη της σιωπής.
- Ας το πούμε έτσι.
- Θα μπορούσαμε να το πούμε κι αλλιώς.
- Η σιωπή της ανάγκης ...
- Μιλάς για σένα.
- Όχι μόνο.
- Για τους φίλους σου.
- Βλέπεις ότι υπάρχουν!
- Το θέμα είναι για πόσο καιρό ακόμα.
- Όλα είναι θέμα χρόνου.
- Ναι το ξέρω. Αλλά πόσο θα μας δώσουν.
- Δεν τους ανήκει. Εμείς ανήκουμε στον χρόνο.
- Οι άνθρωποι;
- Ναι! Και θ’ αντισταθούμε στη σιωπή.

Ν. Λυγερός

καλή σχολική χρονιά

Άλλη μια χρονιά σχολική ξεκινά.
Άλλη μια χρονιά με όνειρα, με προσδοκίες, με πίκρα, με προβλήματα.
Προβλήματα κτιριακά, «ψηφιακά», οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά.
Κανείς μας δεν τα ξέχασε εντελώς, κανείς μας δε θέλει να τα ξαναθυμηθεί εντελώς. Το καλοκαίρι απάλυνε, ξεκούρασε, παρηγόρησε. Το φθινόπωρο τα αποκαλύπτει ξανά.
Άλλος ένας Σεπτέμβρης με τη διαδικασία της εξέτασης (παρωδίας) των μετεξεταστέων που λέγαμε παλιά, των παραπεμπόμενων που λέμε σήμερα. Ένας ιδιαίτερος Σεπτέμβρης που ξεκινά με ελλείψεις αλλού και πλεόνασμα συναδέλφων αλλού, με πολυπληθή τμήματα μαθητών,με αντισηπτικά και με αίθουσα «γρίπης» σχεδόν σ’ όλα τα σχολεία!
Άλλη μια συνεδρίαση συλλόγου διδασκόντων με αντιπαραθέσεις (ποιος μαθητής να μείνει, ποιος να περάσει στην άλλη τάξη), με αντιπαραθέσεις που αναδεικνύουν τις βαθιές μας διαφορές σε παιδαγωγικά θέματα, με κατανομές μαθημάτων μεταξύ των συναδέλφων της ίδιας ειδικότητας με τη γνωστή «αβρότητα», με ανούσια πρακτικά και πολλά άλλα.
Πάλι θα δούμε τα τρομαγμένα ματάκια των μαθητών της Α΄ γυμνασίου που θα ψάχνουν απεγνωσμένα για το δάσκαλό τους και θα βλέπουν πολλούς από μας να τους κοιτάμε με συμπάθεια, κατανόηση, αδιαφορία ή απαξίωση και αυτά θα τρομάζουν ακόμα περισσότερο.
Πάλι θα δούμε τους άνετους πια φέτος μαθητές της Β΄, ξέρουν πώς λειτουργεί το σύστημα, είναι «παλιοί».
Πάλι θα δούμε τους τελειόφοιτους της Γ΄, με ύφος τελειόφοιτων πανεπιστημίου, που ξέρουν τα πάντα και δικαιούνται να είναι οι «αρχηγοί» του σχολείου.
Ξανά θα συναντηθούμε οι «παλιοί» συνάδελφοι που γνωριζόμαστε αρκετά καλά, κάποιοι περισσότερο, κάποιοι λιγότερο.
Ξανά θα υποδεχτούμε, τρόπος του λέγειν, νέους συναδέλφους, που θα είναι «μαζεμένοι» και θα βολιδοσκοπούν το κλίμα.
Άλλη μια χρονιά σε κλίμα πανηγυρικό με πομπώδεις αγιασμούς και προεκλογικές κορώνες, με υποσχέσεις δημάρχων, υπουργών και όλων γενικά των ανεύθυνων υπευθύνων για μια παιδεία μαγική, που θα λυθούν φέτος τα χρόνια προβλήματά της, ελλείψεις και παραλείψεις.
Άλλη μια χρονιά που προμηνύεται δυσοίωνη και καλούμαστε να την μετατρέψουμε σε ευοίωνη!
Άλλη μια χρονιά που μας καλεί να αγωνιστούμε για μας, για τους μαθητές μας, για τους γονείς τους.
Μια συνηθισμένη χρονιά δηλαδή, απρόσμενη και γοητευτική!