Το πρέπον και το πρέπει / Η ανάγκη της σιωπής

Δε θα σχολιάσω τίποτα άλλο παρά μόνο ότι τόσο το ποίημα όσο κι ο διάλογος του Νίκου Λυγερού, θα μπορούσαν να μιλούν για όλους μας ή απλά ν' αναφέρονται σε μερικούς μόνο από μας. Εξαρτάται ποια θέση έχουμε επιλέξει απέναντι στα πράγματα, στα συναισθήματα, στους ανθρώπους!

Το πρέπον και το πρέπει

Μέσα στην κοινωνία της μόδας
και στη μόδα της κοινωνίας
όλοι ξέρουν τι πρέπει
να κάνουν και να μην κάνουν.
Οι αρχές είναι το παν.
Λίγοι γνωρίζουν το πρέπον
της ανθρωπιάς και της θυσίας.
Είναι οι άνθρωποι της αντίστασης
και της μνημοσύνης μας.
Οι αξίες δεν είναι τίποτα.

Κι όμως αυτό το τίποτα είναι το παν
και το παν δεν είναι τίποτα
για την ανθρωπιά των αθλίων.

Ν. Λυγερός



Η ανάγκη της σιωπής

- Γιατί μιλάς παράξενα;
- Γιατί είμαι παράξενος.
- Να μη μιλάς έτσι!
- Πώς να μιλάω;
- Πιο απλά!
- Δηλαδή;
- Όχι απλά! Απλοϊκά, εννοώ!
- Μα υπάρχω!
- Αυτό δεν είναι σίγουρο.
- Για ποιον;
- Για την κοινωνία ...
- Δεν έχει σημασία.
- Το ξέρω ...
- Τότε;
- Γιατί με σένα όλα τα πράγματα είναι δύσκολα;
- Γιατί πρέπει να σκέφτεσαι ...
- Αυτό κάνω.
- Καλό σού κάνει.
- Με σένα, ναι.
- Με τους άλλους τι γίνεται;
- Φοβάμαι να μιλήσω, να μην παρεξηγηθώ.
- Μα γιατί;
- Δεν τους ξέρεις εσύ!
- Είναι τόσο περίεργοι;
- Και χειρότερα ακόμη.
- Τι προτείνεις λοιπόν.
- Αν δεν μπορείς να μη μιλάς καθόλου.
- Η ανάγκη της σιωπής.
- Ας το πούμε έτσι.
- Θα μπορούσαμε να το πούμε κι αλλιώς.
- Η σιωπή της ανάγκης ...
- Μιλάς για σένα.
- Όχι μόνο.
- Για τους φίλους σου.
- Βλέπεις ότι υπάρχουν!
- Το θέμα είναι για πόσο καιρό ακόμα.
- Όλα είναι θέμα χρόνου.
- Ναι το ξέρω. Αλλά πόσο θα μας δώσουν.
- Δεν τους ανήκει. Εμείς ανήκουμε στον χρόνο.
- Οι άνθρωποι;
- Ναι! Και θ’ αντισταθούμε στη σιωπή.

Ν. Λυγερός