Γκουαντάναμο...

Η ντροπή δεν έχει όρια
το θράσος δεν έχει όρια
η υπομονή δεν έχει όρια
η ανοχή δεν έχει όρια
η αντοχή δεν έχει όρια
Τελικά έχουμε γίνει οι άνθρωποι με την ελαστικότητα της σιωπής μας
να φτάνει στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα;
Κάθε μέρα ακούμε, βλέπουμε, παρατηρούμε, διαπιστώνουμε όλο και κάτι που εξοργίζει το μέσα μας, που τεντώνει τις ευαίσθητες ανθρωπιστικές μας χορδές. Κι όμως από τίποτα έως ελάχιστα είναι αυτά που κάνουμε. Απλά κλείνουμε τα μάτια γιατί έχουμε πειστεί ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Άλλη μια ντροπή για την ανθρωπότητα το Γκουαντάναμο, μια από τις πολλές!
Και κάποιοι ήλπισαν ότι οι άνθρωποι κάνουν τη διαφορά κι όχι οι πολιτικές!
Συγκινήθηκαν μάλιστα αρκετοί, όταν ένας έγχρωμος ανέλαβε την προεδρία στις ΗΠΑ και πίστεψαν ότι θα είχε διαφορά η εξουσία αν άλλαζε χρώμα.
Το κράτος που συνεχίζει την ανάλγητη πολιτική του σε όλα τα επίπεδα αδιαφορεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για το περιβάλλον και τόσα άλλα.
Εμείς οι υπόλοιποι, οι πιο ευαίσθητοι, κράτη και πολίτες, τι κάνουμε;
Συντηρούμε με την ανοχή μας τα «Γκουαντάναμο», το ρατσισμό, τη βία, την απανθρωπιά…
Και καλά θα κάνουμε οι «Ευρωπαίοι» αλλά και οι «Ελληνάρες» να μην απενοχοποιούμαστε τόσο εύκολα γιατί και τα δικά μας "Γκουαντάναμο" δεν είναι λίγα ούτε ασήμαντα.